Tarçın Kokusu

Başladığım yerdeyim şimdi. Yıllar geçse de bir şey değişmemiş.

Sevinmeli miyim, üzülmeli miyim buna?

Hala aynı şarkıları dinliyorum.

Aynı balkondan bakıyorum dışarı

Varlığım neye yaradı habersizim.

Belki de bir şeye yaramamıştır.

İnsanın kendini büyütmesi mi daha kötüdür gözünde, küçültmesi mi?

İşte yine soruların başındayım.

Nefes almak daha çok hoşuma gidiyor sadece.

Nelere sebep olduklarının farkında olmayan insanların arasında,

Kimseyi kırmadan yaşamaya çalışıyorum.

En çok da kendim kırılarak.

Yine de nefes almak daha güzel artık.

Tarçının kokusu, güneşin odaya dolması güzel.

Belki de mutluluk bu kadar basittir.